عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ : ( لَا یَزَالُ یُسْتَجَابُ لِلْعَبْدِ مَا لَمْ یَدْعُ بِإِثْمٍ أَوْ قَطِیعَةِ رَحِمٍ مَا لَمْ یَسْتَعْجِلْ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا الِاسْتِعْجَالُ قَالَ یَقُولُ قَدْ دَعَوْتُ وَقَدْ دَعَوْتُ فَلَمْ أَرَ یَسْتَجِیبُ لِی فَیَسْتَحْسِرُ عِنْدَ ذَلِکَ وَیَدَعُ الدُّعَاءَ ) رواه مسلم ( 2735 )
ترجمه :
همیشه برای بنده اجابت می شود، تا زمانیکه به گناه و قطع صلهء رحم دعاء نکرده باشد، بشرطیکه شتاب و عجله ننماید. گفته شد: یا رسول الله صلی الله علیه وسلم شتاب خواهی چیست؟
فرمودند : می گوید : همانا دعاء کردم و دعاء کردم و ندیدم که برایم اجابت شود، پس در این اثناء خسته شده و دعاء را ترک می کند .