زن مسلمان، ملکه است!

همسایه‌ی ما، پیرزنی بود که بیش از هفتاد سال  عمر داشت.

با دیدنش، به انسان، شفقت و دلسوزی دست می‌داد. آن زن، در حالی به خانه‌اش رفت  و آمدمی‌کردکه  بی‌کس و کار بود و کسی نداشت که به اوکمک کند؛  خودش، غذا می‌خرید و لباس تهیه می‌کرد؛ خانه‌ی آرامی داشت که کسی جز خودش در آن نبود و کسی هم درب  خانه‌اش را نمی‌زد.

در یکی از روزها بنا بر وظیفه‌ی اسلامی خود که باید ازهمسایگان سر زد،به سراغش رفتم و درب خانه‌اش را زدم با آن‌که من، کار خاصی نکردم، اما پیرزن، خیلی ترسید ،
خوبی و خیری در آن نیست و به مهرورزی و دلسوزی ، هیچ شناختی ندارد . جامعه ای که در آن بیشترین و بهترین رابطه ی همسایگی ، گفتن اتفاقی صبح بخیر یا عصر بخیر است ! چراکه او در جامعه‌ای زیسته و پرورش یافته بود که هیچ خوبی و خیری در آن نیست و به مهرورزی و دلسوزی ، هیچ شناختی ندارد . جامعه ای که در آن بیشترین و بهترین رابطه ی همسایگی ، گفتن اتفاقی صبح بخیر یا عصر بخیر است !

پس چه باید کرد ای اقوام شرق ؟

 مولانا اقبال لاهوری

 

 پس چه باید کرد ای اقوام شرق

باز روشن می شود ایام شرق

 در ضمیرش انقلاب آمد پدید

شب گذشت و آفتاب آمد پدید 

شعبه‌های ایمان

 

 به استناد حدیث صحیح پیامبر(صلی الله علیه و سلم) که می‌فرماید:«الإیمانُ بِضْعٌ وَسَبعُونَ أَوْ بِضعٌ وسِتُونَ شُعْبَةً : فَأفْضَلُهَا قَولُ : لا إلهَ إلاَّ اللهُ ، وَأَدْنَاهَا إمَاطَةُ الأذَى عَنِ الطَّریقِ ، والحیاءُ شُعبَةٌ مِنَ الإیمان»، «ایمان هفتاد و چند یا شصت و چند شعبه دارد، بلند مرتبه ترین آن، قول لااله الا الله و پایین ترین آن زدودن اذیت وآزار از راه مردم و حیاء شعبه ای از ایمان است.» (متفق علیه)