شعری زیبا از امام همام محمد بن ادریس شافعی-رحمه الله -!

    

علیک بتقوی الله ان کنت غافلا

یاتیک بالارزاق من حیث لا تدری 

بر توست که تقوا داشته باشی اگر غافلی که اگر تقوا پیشه کنی به تو روزی می رسد از جایی که نمی دانی 

فکیف تخاف الفقر والله رازقا

 فقد رزق الطیر و الحوت فی البحر 

چگونه از فقر می ترسی در حالی که خدا رازق است و هم اوست که پرنده و ماهی دریا را روزی می دهد 

و من ظن ان الرزق یاتی بقوه

ما اکل العصفور شیئا مع النسر

و هر کس گمان دارد که که روزی با قدرت کسب می شود پس بایستی گنجشک و عقاب چیزی نخوردند
 

تزود من الدنیا فانک لا تدری

 اذا جن علیک اللیل هل تعیش الی الفجر

از دنیا بپرهیز چون تو نمی دانی اگر بر تو شب آمد آیا صبح زنده می مانی !

فکم من صحیح مات من غیر عله

و کم من سقیم عاش حینا من الدهر    

چه بسیارند انسانهای سالمی که بدون مرض می میرند و چه بسیارند مریضانی که سالهای مدیدی زنده می مانند 

و کم من فتی امسی و اصبح ضاحکا

و اکفانه فی الغیب تنسج و هو لا یدری 

و چه جوانهایی که صبح و شام را با شادمانی به سر می کنند و کفنشان در خفا دوخته می شود و خود نمی دانند 

فمن عاش الفا و الفین

فلا بد من یوم یسیر الی القبر 

هر کس هزار سال و یا دو هزار سال عمر کند حتما بایستی روزی بسوی گورستان روانه شود.